از خانه بیرون می زنم در زیر باران
تا بفکنم در کوچه بی صبری ام را
بردارم از دوش این گلیم ابری ام را
باران باران تا چشم چشمایی کند
ابر و است و باران بارانی از آن بی شکیبان
سوگواران باران باران بارانی از آن بی شکیبان
سوگواران از کوچه بر می گردم و این ابر بی صبر
با گام من همراه من ره می سپارد
در خویش می گریم شگفتا این چه جادو ست
ابری که خموشانه بر ابری ببارد
از خانه بیرون می زنم در زیر باران
تا بفکنم در کوچه بی صبری ام را
بردارم از دوش این گلیم ابری ام را باران باران
نظرات