خاطرات پراکنده (اصفهان)

چون به زلف خویش شانه می زنی
خاطرم پراکنده می‌کنی
چون به زلف خویش شانه می زنی
خاطرم پراکنده می‌کنی
من به حال دل گریه می‌کنم
او به حال من خنده می‌کند
خنده می‌کند، خنده می‌کند…
من به حال دل گریه می‌کنم
او به حال من خنده می‌کند
خنده می‌کند، خنده می‌کند…
هرکه را که بخت دیده می‌دهد
وصف آفریننده می‌کند