مقدمه خسرو و شیرین

کنار چشمه ای بودیم در خواب
تو با جامی ربودی ماه از آب
چو نوشیدیم از آن
آخ چو نوشیدیم از آن
جام گوارا
تو نیلوفر شدی من اشک مهتاب
من اشک مهتاب
اشک مهتاب
اگر یک شب تو برگردی دوباره
به گیسویت می افشونم ستاره
نمی دونی مگر
آخ نمی دونی مگر ای نازنینم
دلم هر روز و شب مهر تو داره
مهر تو داره مهر تو داره