نشانی

نذار که سفره ی دلت؛ پیشِ غریبه وا بشه
این بغض نشکسته باید، سهم خود خدا بشه
پا به دنیای فرشته ها بذار دنیای فرشته ها؛ حقیقته
واسه تو که بوی آسمون میدی؛ گم شدن تو زندگی مصیبته
آخرین نشونه ی رسیدنی؛ که واسه همیشه بی نشون میشی
پا رو مخملِ ستاره ها بذار داری همسایه ی آسمون میشی
وارث نجیب زخم های درشت؛ طاقت دل های پرپر نداری
سرتو رو شونه های من بذار؛ وقتی عاشقی و سنگر نداری
آخرین نشونه ی رسیدنی؛ که واسه همیشه بی نشون میشی
پا رو مخملِ ستاره ها بذار داری همسایه ی آسمون میشی
نذار که سفره ی دلت؛ پیشِ غریبه وا بشه
این بغض نشکسته باید، سهم خود خدا بشه
نشون بی نشون من، به قلب آسمون بزن
تا مردم از روی زمین ستارتو نشون بدن