غربت من

غربتِ من!! هر چی که هست از با تو بودن بهتره
آخر خط زندگی؛ این نفسای آخره
وقتی دارم با هر نفس، از این زمونه سیر میشم
وقتی با یه زخم زبون از این و اون دلگیر میشَم
این آخر راهه دیگه باید که تنها بمیرم
تنها توو اوج بی کسی؛ توو غربت آروم بگیرم
باید برم باید برم باید که بی تو بپرم
آااااخ که چه سنگین میزنه؛ این نفسایِ آخرم
سکوت من نشونه ی رضایَتم نیست، میدونی
گلایه هامو میتونی از تویِ چشمام بخونی
بگو: آخه جُرمم چـیه؛ که باید اینجور بسوزم
هیچی نگم داد نزنم لبامو رو هم بدوزم
در به در غزل فروش منم که گیتار میزنم
با هر نگاه، به عکست انگار من خودمو دار میزنم
نفرین به عشق به عاشقی نفرین به بخت و سرنوشت
به اون نگاه که عشقتو توو سرنوشت من نوشت
نفرین به من نفرین به تو نفرین به عشق من و تو
به ساده بودن من و به اون دل سیاه تو