ﻳﺎد ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﻣﻬﺮﺑﻮن اون زﻣﻴﻦ ﺧﺎﻛﻰ
ﻳﺎد ﺑﺎزﻳ، ﻳﺎد ﺑﺮدﻧﺎ و ﺑﺎﺧﺘﻨﺎ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ
ﺑﻌﻀﻰ وﻗﺘﺎم ﻳﺎد ﺟﻨﮓ و ﻳﺎد ﻣﻮﻧﺪﻧﺎ و رﻓﺘﻨﺎ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ
دوﺳﺖ دارم ﺑﺮم ﺟﻨﻮﺑ، ﻛﻨﺎر ﺟﺎﺷﻮای درﻳﺎ
ﻛﻪ رو ﻋﺮﺷﻪ واﺳﻪ ﻣﺎﻫﻴﺎ ﻣﻰ ﺧﻮﻧﻦ
ﺑﺸﻴﻨﻢ ﻧﮕﺎه ﻛﻨﻢ ﺑﻪ ﺷﻜﻞ اﺑﺮا
ﻛﻪ ﻫﻨﻮز ﺷﻜﻞ ﺗﻔﻨﮓ و ﺗﺮﻛﺶ و ﺗﻴﺮ و ﺟﻨﻮﻧﻦ
ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻬ، ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ
اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی اﻫﻮاز ﻛﻪ ﻧﻪ اﺑﺮن ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪن
ﺗﻮی ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺒﺎزﻧ، ﺗﻮی ﻋﺸﻘﺸﻮن ﺑﺮﻧﺪن
ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻬ، ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ
اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی اﻫﻮاز ﻛﻪ ﻧﻪ اﺑﺮن ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪن
ﺗﻮی ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺒﺎزﻧ، ﺗﻮی ﻋﺸﻘﺸﻮن ﺑﺮﻧﺪن
ﻳﺎد ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﻣﻬﺮﺑﻮن اون زﻣﻴﻦ ﺧﺎﻛﻰ
ﻳﺎد ﺑﺎزﻳ، ﻳﺎد ﺑﺮدﻧﺎ و ﺑﺎﺧﺘﻨﺎ ﻣﻴﻮﻓﺘﻢ
ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻬ، ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ
اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی اﻫﻮاز ﻛﻪ ﻧﻪ اﺑﺮن ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪن
ﺗﻮی ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺒﺎزﻧ، ﺗﻮی ﻋﺸﻘﺸﻮن ﺑﺮﻧﺪن
ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻬ، ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ
اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی اﻫﻮاز ﻛﻪ ﻧﻪ اﺑﺮن ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪن
ﺗﻮی ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺒﺎزﻧ، ﺗﻮی ﻋﺸﻘﺸﻮن ﺑﺮﻧﺪن
ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻬ، ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ
اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی اﻫﻮاز ﻛﻪ ﻧﻪ اﺑﺮن ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪن
ﺗﻮی ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺒﺎزﻧ، ﺗﻮی ﻋﺸﻘﺸﻮن ﺑﺮﻧﺪن
ﭘﺪرم ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻰ ﮔﻬ، ﻳﺎدﺗﻪ ﺑﻬﺖ ﻣﻰ ﮔﻔﺘﻢ
اﮔﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی اﻫﻮاز ﻛﻪ ﻧﻪ اﺑﺮن ﻧﻪ ﭘﺮﻧﺪن
نظرات