ای خدا ای وصل را هجران مکن
سرخوشان عشق را نالان مکن، نالان مکن
باغ جان را تازه و سرسبز دار
قصد این بستان و این مستان مکن
قصد این بستان و این مستان مکن
چون خزان بر شاخ و برگ دل مزن
خلق را مسکین و سرگردان مکن، مسکین و سرگردان مکن
بر درختی کآشیان مرغ توست
شاخ مشکن، مرغ را پران مکن، پران مکن
شمع جمع خویش را برهم مزن
قصد این پروانه حیران مکن
نیست در عالم ز هجران تلخ تر
هر چه خواهی کن و لیکن آن مکن، آن مکن
نظرات