آواز مثنوی چون تو جانان منی

چون تو جانان منی جان بی تو خرم کی شود
چون تو در کَس ننگری!! کس با تو همــدم کی شود
گَر جمال جان فزای! خویش بنمایی به ما
جان ما گَر در فزاید! گَر در فزاید! حُسن تو کم کی شود
دل زِ من بُردی و پرسیدی که دل گُــم کرده ای
دل زِ من بُــردی و پرسیدی که دل گُـــم کرده ای
این چنین طراریت، با من مسلم کی شود؟
این چنین طــراریت، با من مسلم کی شـــودچون مـــرا دلخستگی، از آرزوی روی تــوست
چون مرا دلخستگی، از آرزوی روی توست
این چنین دل خستگی! زایِل به مـــرهم کی شود
غم از آن دارم که بی تو، همچو حلقه بر درَم
تا تو از در، در نیایی از دلم غم کی شود!!
تا تو از در، در نیایی از دلــم غم کی شــود؟
خلوتی می بایدم با تو زِهی کار کمال!!
ذره ای هم خلوت خورشید، عالــم کی شود؟