آسوده بر کنار چو پرگار می شدم
دوران چو نقطه عاقبتم در میان گرفت
خواهم شدن به کوی مغان آستین فشان
زین فتنه ها که دامن آخرزمان گرفت
بر برگ گل به خون شقایق نوشته اند
کآنکس که پخته شد می چون ارغوان گرفت
فرصت نگر که چو فتنه در عالم اوفتاد
صوفی به جام می زد و از غم کران گرفت
می خور که هرکه آخر کار جهان بدید
از غم سبک برآمد و رطل گران گرفت
نظرات