آه باران

ریشه در اعماقِ اقیانوس دارد شاید
ریشه در اعماقِ اقیانوس دارد شاید
این گیسو پریشان کرده بید وحشی باران
یا نه دریایی است گویی واژگونه بر فراز شهر
شهر سوگواران … شهر سوگواران
ریشه در اعماقِ اقیانوس دارد شاید
ریشه در اعماقِ اقیانوس دارد شاید
این گیسو پریشان کرده بید وحشی باران
یا نه دریایی است گویی واژگونه بر فراز شهر
شهر سوگواران … شهر سوگواران
هر زمانی که فرو می بارد از حد بیش
ریشه در من می دواند پرسشی پیگیر با تشویش
رنگ این شب های وحشت را
تواند شست آیا از دل یاران ؟
چشم ها و چشمه ها خشک اند
روشنی ها محو در تاریکی دلتنگ
همچنان که نام ها در ننگ
همچنان که نام ها در ننگ
هرچه پیرامون ما غرق تباهی شد
آه، باران، آه، باران … ای امید جان بیداران
بر پلیدی ها که ما عمری ست در گرداب آن غرقیم
آیا‌، چیره خواهی شد ؟
بر پلیدی ها که ما عمری ست در گرداب آن غرقیم
آیا‌، چیره خواهی شد ؟
آه باران …