نهاوند کبیر

گذشت آرزو از حد
به پای بوس تو ما را
سلام مردم چشمم
که گوید آن کف پا را
برون خرام دمی تا برآورند شهادت
چو بنگرید خلایق
کمال صنع خدا را
قرار و صبر ز حافظ
طمع مدار ای دوست
قرار چیست صبوری
کدام و خواب کجا