مولانا

پیر منو مراد من درد منو دوای من فاش بگفتم این سخن شمس منو خدای من
برق اگر هزار سال چرخ زند به شرق و غرب از تو نشان کی آورد شمس منو خدای من
من پیر فنا بودم جوانم کردی من مرده بودم ز زندگانم کردی
من پیر فنا بودم جوانم کردی من مرده بودم ز زندگانم کردی
محو شدم به پیش تو تا که اثر نماندم شرط عجب چنین بود شمس منو خدای من
نور شدم ز عشق تو زان که شه دو عالمی تا تو مرا نظر کنی شمس منو خدای من
من پیر فنا بودم جوانم کردی من مرده بودم ز زندگانم کردی
من پیر فنا بودم جوانم کردی من مرده بودم ز زندگانم کردی