ستایش

حس و حالم خوش نیست، همه چی داغونه
یکی باید باشه تو رو برگردونه
گم و گورم دورم گیج و ویجم خسته ام
بس که پای پلکمو به دلِ در بسته ام
پشت سر ویرونه رو به رو دیواره
داره از ابر سیاه دردسر می باره
دل مغرور اما دست و پا نمی زنه
سنگ از آسمون بیاد صخـــره جا نمی زنه
چشماتو به روم ببند خدا چشمش بازه
زندگی با گره هاش آدمو می سازه
هر کی دل ببره از رو زمین قد می کشه
هر کی آسمونیه لایق ستایشه
اگه رفتن نرسیدن توی تقدیر منه
جرمِ بی بخشش من اگه عاشق شدنه
چشماتو به روم ببند خدا چشمش بازه
زندگی با گره هاش آدمو می سازه