عروج

ﻣﺠﻨﻮن و ﭘﺮﻳﺸﺎن ﺗﻮ ام دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ
ﺳﺮﮔﺸﺘﻪ و ﺣﻴﺮان ﺗﻮ ام دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ
ﻫﺮ ﺑﻰ ﺳﺮ و ﭘﺎﻳﻰ ﭼﻮ رﺳﻤﻰ دارد
ﻣﻦ ﺑﻰ ﺳﺮ و ﺳﺎﻣﺎن ﺗﻮ ام
دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ ﺧﺪا دﻟﻢ دﺳﺘﻢ ﮔﻴﺮ
آن ﻳﺎر ﻛﻪ ﻋﻬﺪ دوﺳﺖ داری ﺑﺸﻜﺴﺖ
ﻣﻴﺮﻓﺖ و ﻣﻨﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ داﻣﻦ در دﺳﺖ
ﻣﻴﮕﻔﺖ دﮔﺮ ﺑﺎره ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﻢ ﺑﻴﻨﻰ
ﭘﻨﺪاﺷﺖ ﻛﻪ ﺑﻌﺪ از او ﻣﺮا و ﺧﻮاﺑﻰ اﺳﺖ