سکوت

گفتند، سرودند، نوشتند و گذشتند
این نغزترین شعر خدا را ننوشتند
دردا و دریغا که قلم‌ها و زبان‌ها
نجوای شب و سوز دعا را ننوشتند
از خلوت آغوش شبانگاه سرودند
آغوش وداع شهداء را ننوشتند
گفتند و نوشتند زمستان و خزان را
سرسبزترین فصل شُما را ننوشتند
دیدند فُراتی شده است از هر مژه جاری
حتی نَمی از اشک صفا را ننوشتند
خون گریه کن ای دوست، بر این نکته که آنها
آمیزه‌ی لبخند و بُکاء را ننوشتند
گفتند، سرودند، نوشتند و گذشتند
این نغزترین شعر خدا را ننوشتند