صنم

ما همه چشمیم و تو نور ای صنم
چشم بد از روی تو دور ای صنم
روی مپوشم که بهشتی بوَد
حبیب ای حبیب من ای دوست
هر که ببیند چون تو حور، ای صنم
حور خطا گفتم اگر خواندمت
ترک ادب رفت و قُصور ای صنم
این همه طوفان به سرم می‌رود
از جگری همچو تنور ای صنم
روی مپوشم که بهشتی بوَد
حبیب ای حبیب من ای دوست
هر که ببیند چون تو حور، ای صنم
حور خطا گفتم اگر خواندمت
ترک ادب رفت و قصور ای صنم