نازنین

خوش آن ساعت که یار از در در آیه نازنیم
شب هجرون و روز غم سرآیه نازنینم
ز دل بیرون کنم جان را به صد شوق
همی گویم که جایش دلبر آیه
مرا دیوونه و شیدا تو داری
مرا سرگشته و رسوا تو داری
نمیدونم دلم داره کجا جای
همی دونم که در دل جا تو داری
مو که افسرده حالم چون ننالم
شکسته پر و بالم چون ننالم
همه گویند فلونی ناله کم کن
تا آیی در خیالم چون ننالم
بیا جانا دل پر درد مو بین نازنینم
سرشک سرخ و زرد مو بین نازنینم
غم مهجوری و درد صبوری
بیا بر جان غم پرورده مو بین
به روی دلبری گر مایل هستم
مکن منعم گرفتار دل هستم
خدا رو ساربون آهسته میرم
که مو وامانده ی این قافل هستم
بیا بلبل بنالیم از سر سوز
بیا عشق سحر از مو بیاموز
تو از بهر گل پنج روزه نالی
مو از بهر دل آرامم شو و روز
اگر چون موم صد صورت پذیرم
به هر صورت به دل نقش تو گیرم
تو تا بخت مویی هرگز نخوابم
تا تو عشق مویی هرگز نمیرم