کعبه دل

من چو باد نوبهاران همنوای بی قراران
پر کشیدم ز آشیان ها از دیار بی نشان ها
از کران تا بی کران ها همدم آشفته حالم
در به در افتان و خیزان در غبار کاروان ها
کاروان ها کاروان ها کاروان ها کو به کو منزل به منزل
نغمه گر محفل به محفلای امان از دل فغان دل
هر کجا با سر دویدم تا بجویم کوی او را کوچه گیسوی او را
لاله گرم از داغ من شد شب چراغ باغ من شد
در بهارستان هستی قصه ها گفتم به گلشن
با گل از راز شکفتن تا مگر از شور مستی
پرده بگشاید به بستان در سخن آید گل من در سخن آید گل من
پا نهادم خانه ی گل قبله ام شد کعبه ی دل قبله ام شد کعبه ی دل
تا در این آینه بینم جلوه گاه روی او را موی مشکین گوی او را
کو به کو منزل به منزل نغمه گر محفل به محفل ای امان از دل فغان دل
هر کجا با سر دویدم تا بجویم کوی او را کوچه گیسوی او را