آه بینوا

من آن آزرده ی بی خانمانم
من آن محنت نصیب سخت جونم
من آن سرگشته خارم در بیابون
که هر بادی وزش پیشش دوانم
عزیزوم نازنینم نازنینم
قدم پای ز پر غصم خندیم
چو محنت کشید در درک کم بید
مه هرگز از غم آزادی ندیدوم
دل بی طالع ما کو غم بید
خدا بی کشکانوم نازنینوم نازنینوم
بمیرم بمیروم تا تو چشم تر نبینی
شراره آه با آذر نبینی نبینی
چونان از آتش عشقت بسوزوم
که از ما رنگ خاکستر نبینی